စိတ္တိုေဒါသျဖစ္ဖို႕

ေရွ႕ရက္က အိမ္ျပန္တဲ့ဘတ္စ္ကား ဂိတ္ခဏထိုးရပ္တာနဲ႔ ခရီးသည္ေတြ တၿပံဳႀကီးတိုးတက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မေဘးမွာလာရပ္တဲ့ ရံုးဆင္းစစံုတဲြတစ္တဲြက ကြၽန္မအၾကည့္ကို ဖမ္းစားထားခဲ့တယ္။ လူမ်ားတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးက သူ႔လက္ေမာင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးလက္ကို မၾကာခဏခ်ိတ္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အသံတိုးေလးနဲ႔ "ပင္ပန္းခဲ့ၿပီလား? ခဏေနက်ရင္ ဘာစားခ်င္လဲ?" လို႔ ေမးေနခဲ့တယ္။

ေကာင္ေလးအေျပာကို ေကာင္မေလးက စိတ္မ႐ွည္သလိုနဲ႔ "စိတ္႐ႈပ္လိုက္တာ... ဘာစားမယ္ဆိုတာ အရင္ဆံုးျဖတ္မထားဘူးလား! ခင့္ကိုပဲ အၿမဲေမးေနေတာ့တာပဲ"လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။

ေကာင္ေလးက အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္လို ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ အစဥ္မွတ္မိေနေစမယ့္ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာခဲ့တယ္။

"ခင္ကို အၿမဲေမးရတာက ခင္ႀကိဳက္တာကို ေမာင္လိုက္စားမလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေက်နပ္သြားတဲ့အၿပံဳးကို ေမာင္ျမင္ခ်င္လို႔၊ ေနာက္ၿပီး အလုပ္မွာ အဆင္မေျပခဲ့တာေတြ ခင္ခဏေမ့ထားႏိုင္ဖို႔ပါ။ အလုပ္ထဲထိ ခင္ကိုလိုက္ကူညီဖို႔ ေမာင္မစြမ္းႏိုင္ခဲ့လို႔ ေမာင္ အခုလို ေျပာမိတာပါ"

ေကာင္ေလးစကားကိုၾကားေတာ့ ေကာင္မေလးက ရွက္ရြံ႔ရြံ႔နဲ႔ "ေဆာရီး..." လို႔ ျပန္ေတာင္းပန္တယ္။

"ကိစၥမရွိပါဘူး.. ခင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ေတာ္ပါၿပီ" ဆိုၿပီး ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးနဖူးကို ငံု႔နမ္းလိုက္တယ္။

ကြၽန္မဆင္းမယ့္ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကမဆင္းခင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မျပန္လွည့္ၾကည့္မိတယ္။ ေကာင္ေလးက သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထားတုန္းပဲ။

ဒီလိုျမင္ကြင္းသာ မေတြ႔ခဲ့မိရင္၊ ဒီလိုစကားသာ မၾကားခဲ့မိရင္ ကြၽန္မလည္း ဒီေန႔အလုပ္မွာႀကံဳခဲ့တဲ့ရတဲ့ စိတ္႐ႈပ္စရာေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို မ်က္ႏွာ႐ွစ္ေခါက္ခ်ဳိးနဲ႔ စူပုပ္ျပေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုသာသိၿပီး ကိုယ္အလိုမက်တဲ့မ်က္ႏွာကို ဘုမသိဘမသိ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ တစ္ဘက္သားရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ကြၽန္မလ်စ္လ်ဴရွဴမိေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့ မရည္ရြယ္ဘဲ ကုိယ္နဲ႔အရင္းႏွီးလူကို စိတ္ထိခိုက္ေစေတာ့မယ္။

ဒါေၾကာင့္ အိမ္ထဲမဝင္ခင္ "ဘတ္စ္ကားေပၚက ေကာင္မေလးလို ကိုယ့္စိတ္႐ႈပ္စရာတာေတြကို တစ္ဘက္သားအေပၚ စုပံုခ်ရက္သလား?"လို႔ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ေမးမိတယ္။ အလုပ္မွာ အဆင္မေျပခဲ့တာေတြ၊ တစ္ျခားလူနဲ႔ မေက်နပ္ခဲ့တာေတြကို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚ ပံုခ်ၿပီး ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကို မဆိုးဝါးေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလို ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ဖမ္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ခ်ိန္မွာ ဒီလိုအေမးမ်ဳိးကို ကြၽန္မတို႔ သတိရသင့္တယ္။ ဒါဟာလည္း စိတ္႐ႈပ္စရာအေျခအေနမွာ အၿပံဳးတစ္ခုတိုးေစတဲ့ နည္းျဖစ္တယ္။

တစ္ခါက သစ္ခြပန္းေတြကို အရမ္းႏွစ္သက္တဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးဟာ ဘုရားတရားအားထုတ္ၿပီး ပိုေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ပန္းစိုက္တာနဲ႔ပဲ ကုန္လြန္ေစခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးက တစ္ျခားေနရပ္တစ္ခုကို သြားဖို႔အေၾကာင္းေပၚတယ္။ မသြားခင္ ပန္းေတြကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ကိုရင္ေတြကို မွာခဲ့တယ္။ ကိုရင္ေတြကလည္း ပန္းကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တစ္ရက္မွာ ကိုရင္ေတြက ပန္းေရေလာင္းရင္း သစ္ခြစင္ကို မေတာ္တဆတိုက္မိခဲ့ၾကတယ္။ သစ္ခြစင္ၿပိဳၿပီး သစ္ခြအိုးေတြ ကဲြေၾကခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးႏွစ္သက္တဲ့ သစ္ခြပန္းေတြ က်ဳိးေၾကခဲ့ရလို႔ ကုိရင္ေတြက အရမ္းထိတ္လန္႔ခဲ့တယ္။ ဘုန္းႀကီးျပန္လာခ်ိန္ ေတာင္းပန္ၿပီး အျပစ္ခံယူဖို႔ သူတို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

ဘုန္းႀကီးျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကိုရင္ေတြက အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ ဘုန္းႀကီးက စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ "ဘုန္းဘုန္း သစ္ခြပန္းစိုက္တာက ဘုရားကိုလွဴဖို႔ ေနာက္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းက်င္ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ လွပဖို႔ျဖစ္တယ္။ စိတ္ဆိုးဖို႔ သစ္ခြစိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး" လို႔ ဆိုတယ္။ ဘုန္းႀကီးေျပာတာ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ စိတ္ဆိုး၊ ေဒါသထြက္ဖို႔ သစ္ခြပန္းစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက သစ္ခြပန္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သစ္ခြဆိုတဲ့အစဲြကိုမထားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သစ္ခြရွိတာနဲ႔ သစ္ခြဆံုး႐ႈံးတာက သူစိတ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္၊ ေဒါသထြက္ေအာင္ မသက္ေရာက္ေစႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေန႔စဥ္လူ႔ဘဝမွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လိုအင္ေတြကမ်ားခဲ့တယ္။ ရယူတာနဲ႔ ဆံုး႐ႈံးတာကို ကြၽန္မတို႔အရမ္း ဂရုစိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္က နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔ ကြၽန္မတို႔ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကဘူး။

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး"""စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး" "စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ စာသင္ေနတာမဟုတ္ဘူး""စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြထားတာမဟုတ္ဘူး" "စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ လင္နဲ႔မယားအျဖစ္ ကြၽန္မတို႔ ေပါင္းသင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး" "စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ကေလးေမြးခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး"

စိတ္တို၊ ေဒါသထြက္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတို႔ဒီလို ေတြးေတာႏိုင္ခဲ့ၾကရင္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕စိတ္ညစ္စရာ ခံစားခ်က္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ တနည္းနည္းနဲ႔ ေျဖသိမ့္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

Credit: ksnkhine-ksn
ေအာင္ျမင့္ျမတ္