အက်ပ္အတည္းနဲ႕ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္

၁၉၄၁ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၇ရက္ေန႔မွာ ေတးဂီတေျဖေဖ်ာ္ပဲြေရာက္ေနတဲ့ Chester Nimitzဆီ အေရးေပၚဖုန္းဝင္လာခဲ့တယ္။ ဖုန္းဆက္သူက အေမရိကန္သမၼတ Rooseveltျဖစ္တယ္။
.
သမၼတဟာ ဖုန္းတစ္ဘက္ကေန ေလးပင္တည္ၾကည္တဲ့အသံနဲ႔ “ငါတို႔ရဲ႕ ပုလဲဆိပ္ကမ္းက ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္တာကို ခံလိုက္ရၿပီ။ ငါတို႔ရဲ႕ပစၥဖိတ္ေရတပ္သေဘာၤစုဟာ အသက္အႏၱရာယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ခင္ဗ်ားကို ပစၥဖိတ္ေရတပ္သေဘာၤရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူအရာ႐ွိအျဖစ္ က်ဳပ္ခန္႔အပ္လိုက္ၿပီ။ ဒီေရတပ္ကို ခင္ဗ်ားကယ္တင္ႏိုင္မယ္လို႔ က်ဳပ္ယံုၾကည္ပါတယ္”။
.
ပုလဲဆိပ္ကမ္းက ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးစာရင္းေကာက္ယူထားတဲ့စစ္တမ္း Nimitz လက္ထဲေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ မဖတ္ရက္ခဲ့ပါဘူး။ သေဘာၤႀကီး ၇စင္းနစ္ျမဳပ္သြားတယ္။ ၆စင္း ပ်က္စီးသြားတယ္။ ေလယာဥ္အစင္း ၄၅ဝပ်က္စီးသြားတယ္။ ေသဆံုးသူေပါင္း ၃၈ဝဝ… ဒါဟာ အဆိုးဝါးဆံုး မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အဆိုးဝါးဆံုးက စစ္သားနဲ႔ျပည္သူေတြရဲ႕ရင္ထဲက ေမာင္းထုတ္မပစ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေၾကကဲြမႈနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။
.
Nimitz ဟာ သမၼတဆီဖုန္းဆက္ၿပီး “လူအမ်ားက ဆိုးဝါးမႈကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံစားေနၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြက သိပ္အင္အားႀကီးၿပီး အေမရိကန္က ဘုရားသခင္ရဲ႕စြန္႔ပစ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီလို႔ သူတို႔ထင္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ရမယ့္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္က သူတို႔အတြက္ တိမ္ညိဳေတြၾကားမွာ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ အလင္းေရာင္ကို႐ွာေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ကူညီဖို႔ျဖစ္တယ္” ။
.
ခရစၥမတ္အႀကိဳညမွာ ေသခ်ာေစ့စပ္စြာျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ Nimitz ဟာ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ စစ္သားေတြကို ခရစၥမတ္ေဟာေျပာပဲြတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။
.
“ဘုရားသခင္ဟာ ငါတို႔ရဲ႕အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ဒီလိုေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေပး ေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ အစီစဥ္တက်ေရးဆဲြၿပီးတိုက္ခိုက္တဲ့ ဂ်ပန္တို႔ရဲ႕တိုက္ခိုက္မႈကို အနည္းဆံုး အမွားသံုးခုက်ဴးလြန္ေစခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီအမွားသံုးခုထဲကတစ္ခုကို ဂ်ပန္ေတြသာ မက်ဴးလြန္ခဲ့မိရင္ ပစၥဖိတ္ေရတပ္သေဘာၤစုဟာ ဆက္လက္တည္႐ွိေနေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုၾကည့္စမ္း.. မင္းတို႔.. ငါတို႔.. ဒီပစၥဖိတ္ေရတပ္က ဒီေနရာမွာ ရပ္ေနပါေသးတယ္”။
.
Nimitzရဲ႕ စကားအဖြင့္က တက္ေရာက္လာသူေတြအားလံုးကို ဖမ္းစားထားပါတယ္။ လူတိုင္းဟာ စကားတစ္လံုးတစ္ေလ မၾကားလိုက္မွာစိုးတဲ့အလား နား႐ြက္ကိုေထာင္ၿပီး စူးစိုက္နားေထာင္ေနၾကတယ္။
.
Nimitz ဆက္လက္ေဟာေျပာပါတယ္။
.
“ပထမအမွားက ဂ်ပန္ေတြဟာ ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္ခ်ိန္ကို တနဂၤေႏြေန႔မနက္မွာ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီေန႔မွာပဲ.. ရက္သတၱပတ္မွာ ဒီေန႔မွာပဲ စစ္သား၁ဝေယာက္မွာ ၉ေယာက္ေလာက္က သေဘာၤေပၚမွာ႐ွိမေနခဲ့ပါဘူး။ ဟာဝိုင္ရီရဲ႕တစ္ေနရာရာမွာ သူတို႔အပန္းေျဖအနားယူေနၾကပါတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီေန႔သာမဟုတ္ခဲ့ရင္ လူအေသအေပ်ာက္ဟာ (၃၈ဝဝ)ေယာက္မဟုတ္ဘဲ (၃၈ဝဝဝ)ေယာက္ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္”။
.
လူေတြအားလံုး ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံၾကတယ္။ Nimitz ဆက္ေျပာပါတယ္။
.
“ဒုတိယအမွားက ဂ်ပန္ေတြဟာ သေဘာၤကိုပဲဗံုးႀကဲဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ သေဘာၤက်င္းကို မဖ်က္ဆီးခဲ့ပါဘူး။ တကယ္လို႔ သေဘာၤက်င္းသာဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရရင္ ငါတို႔ရဲ႕က်န္႐ွိေနတဲ့သေဘာၤေတြ ကမ္းကပ္ရပ္နားလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ပ်က္စီးသြားတဲ့သေဘာၤအမ်ားကိုလည္း ျပင္ဆင္ဖို႔ေနရာ႐ွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီသေဘာၤက်င္းသာမ႐ွိရင္ ဒီသေဘာၤေတြကို မိုင္ေပါင္းေထာင္ေက်ာ္ကေနရပ္ဆီ ဆဲြၿပီးသြားျပင္မလား။ ဂ်ပန္ေတြဟာ ငါတို႔ကို ဒီေလာက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ေတြ ေပးမွာမို႔လား”။
.
လူအုပ္ၾကားမွာ လက္ခုပ္သံေတြ လႊင့္ျပန္႔လာခဲ့တယ္။ Nimitz က အားတက္သေရာနဲ႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။
.
“တတိယအမွားက ဂ်ပန္ေတြဟာ ငါတို႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကာကြယ္ဖို႔နဲ႔ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔ အဓိကလိုအပ္တဲ့ “ေသြး”ကိုထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေသြးက ေလွာင္စာဆီပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေလွာင္စာဆီေလွာင္ကန္ဟာ သေဘာၤက်င္းနဲ႔ငါးမိုင္အကြာ ေတာင္ထိပ္မွာ႐ွိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကအေျခအေနအရ ဂ်ပန္ေလယာဥ္တစ္စီးေလးနဲ႔တင္ အဲဒီေလွာင္ကန္ကို ဆီတစ္စက္မွမက်န္ေအာင္ ဗံုးႀကဲဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလုိဆိုရင္ ငါတို႔ရဲ႕သေဘာၤနဲ႔ေလယာဥ္ေတြဟာ ဘာမွလုပ္လို႔မရတဲ့ အသံုးမဝင္တဲ့သံပံုႀကီး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္”။
.
ဒီေနရာအေရာက္မွာ Nimitzဟာ အသံကိုျမႇင့္ၿပီး ႏႈိးဆြတဲ့ေလသံနဲ႔ “ဂ်ပန္ေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္အမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့သလဲ။ တစ္ခြန္းပဲ ႐ွင္းျပရရင္… ဘုရားသခင္ဟာ ငါတို႔ကို ကူညီေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ငါတို႔ကို မစြန္႔ပစ္ေသးဘူး။ ငါတို႔နဲ႔ အတူတူ႐ွိေနပါတယ္”။
.
လူအုပ္ၾကားက လက္ခုပ္သံေတြ မိုးၿခိမ္းသံအလား ျမည္ဟိန္းထြက္လာခဲ့တယ္.. အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စဲမသြားခဲ့ဘူး။
.
တစ္လအၾကာ Nimitzရဲ႕စီမံကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ အေမရိကန္ေရတပ္ဟာ ဂ်ပန္ေတြထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ Marshall နဲ႔ Gilbert ကၽြန္းကို ႐ုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္သေဘာၤ(၈)စင္းကို နစ္ျမႇဳပ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္း အေမရိကန္ေရတပ္ရဲ႕ ပထမဆံုးေအာင္ပဲြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကစ အေမရိကန္စစ္တပ္ရဲ႕ က်႐ႈံးေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ဟာ တစ္ဖန္တက္ၾကြႏုိးၾကားလာခဲ့ေတာ့တယ္။
.
သမၼတ Rooseveltဟာ ကပ္ေဘးက်ေရာက္ခ်ိန္မွာ Nimitzကိုသံုးဖို႔ ျပတ္ျပတ္သားသားေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို ေနာက္ပိုင္းမွာ လူေတြက ဒီလိုေဝဖန္တန္ဖိုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
.
“Nimitzဟာ အေကာင္းျမင္ဝါဒီတစ္ဦးဆိုတာကို သမၼတသိထားလို႔.. အေကာင္းျမင္ဝါဒီဆိုတာကလည္း စံုလံုးကန္း အေကာင္းျမင္ဝါဒီသမားမဟုတ္ဘူး။ တကယ္တမ္းမွာ Nimitzရဲ႕အေကာင္းျမင္ဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ စူး႐ွထက္ျမက္တဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္ဉာဏ္ေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြအေပၚ ပိုလႊမ္းမိုးႏိုင္၊ ပိုလႈံ႔ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သမၼတ Rooseveltဟာ သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သင့္ေတာ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေ႐ြးခ်ယ္အသံုးျပဳခဲ့တယ္ဆိုတာ သမိုင္းကသက္ေသပဲျဖစ္ပါတယ္”။
.
(Chester William Nimitz，၁၈၈၅ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၄ရက္--၁၉၆၆ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝရီလ ၂ဝရက္) အေမရိကန္ေရတပ္ ၾကယ္ငါးပြင့္ရ စစ္ေတနာပတိ)

မူရင္း တည္းျဖတ္ေရးသားသူ-- Yin Yu Sheng
Credit: နိုင္းနုိင္းစေန

ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths)