အရမ္းကို ေမွာင္မည္းေနတဲ့ လမိုက္ည တစ္ညရဲ႕ သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္၊ ျခံက်ယ္ႀကီး တစ္ျခံထဲက ႏွစ္ထပ္တုိက္ရဲ႕အေပၚထပ္မွာ လူသုံးေယာက္ အိပ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္ကေန ကြၽီဆိုၿပီး တံခါးပြင့္လာတဲ့ အသံကို သူတုိ႔ သုံးေယာက္စလံုး ၿပိဳင္တူ ၾကားလိုက္ၾကရတယ္။ သရဲ သိပ္ေၾကာက္တဲ့ သူက..သရဲ..သရဲဆုိၿပီး ေအာ္ဟစ္လုိ႔ ေခါင္းၿမီးၿခံဳေနလိုက္သတဲ့။
သရဲကိုမယံု၊ဒါသူခုိး၀င္တာပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ထင္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေတြ႕တဲ့ပစၥည္း ေကာက္ကိုင္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းခ်သြားေလရဲ႕။ သရဲလည္း မသိ၊ သူခုိးလည္း ဂ႐ုမစုိက္တဲ့ ေနာက္ဆံုး တစ္ေယာက္ကေတာ့ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္၊ ဆက္အိပ္ေနလိုက္တယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ရင္ ကြၽီ ဆုိတဲ့ အသံေလးက လံႈ႔ေဆာ္ လိုက္တာခ်င္းေတာ့ တူတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူတု႔ိ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ခံယူခ်က္ေပၚ မူတည္ၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ တံု႔ျပန္ပံု ကြာသြားတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
အခက္အခဲဆုိတာကို စိတ္ညစ္စရာလို႔ ျမင္ၿပီး ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ခ်င္တဲ့သူက အသက္ႀကီးလုိ႔သာ လူႀကီး ျဖစ္သြား႐ံုရွိေနခ်ိန္မွာ အခက္အခဲေတြ စိန္ေခၚမႈေတြဆုိတာ ကိုယ့္ရဲ႕ တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ အရည္အေသြးေတြ ေပၚလာဖုိ႔အတြက္ အခြင့္အလမ္းပဲလို႔ ခံယူၿပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားလုိက္တဲ့သူက ဘ၀မွာ အမ်ား ေလးစားရသူအျဖစ္ ေအာင္ျမင္လာတယ္။
ဆင္းရဲက်ပ္တည္းတဲ့ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာတာခ်င္းတူေပမယ့္ တစ္ေယာက္က ဒါကို စိတ္ထြက္ေပါက္ ေပးရင္းနဲ႔ လူဆုိးလူမုိက္ စာရင္း၀င္ ျဖစ္သြားတယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါ ဒီအေျခအေန အဆုိးကေန လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ပညာမွတစ္ပါး တျခားလမ္း မရွိဘူးလုိ႔ ခံယူၿပီး ႀကိဳးစားလုိက္တာ ပါေမာကၡ ႀကီးေတြ သူေဌးႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြကို ေရြးခ်ယ္လုိ႔ မရပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေရြးခ်ယ္လို႔ရတာက အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ဘယ္လုိ ခံယူခ်က္မ်ိဳးထားၿပီး တံု႔ျပန္မလဲ ဆုိတာပါပဲ။
Credit : Dr .Phio Thiha
ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths)
0 comments:
Post a Comment