"ျဖစ္ပါ့မလား" ဆုိတဲ့ ေတြေဝျခင္းေတြျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြက ေခါင္းထဲမွာ ပြက္ေလာရုိက္ေနတယ္။
.
မဝံ့မရဲျဖစ္ျခင္းေတြ၊ သံသယစိတ္ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္လွည့္လုိက္ခ်င္ေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ၊ ယံုၾကည္ျခင္းေတြေၾကာင့္လည္း
ေရွ႕ကုိဆက္ျပီးတုိးလုိက္ခ်င္တယ္။
.
"ေသခ်င္တဲ့က်ား၊ ေတာေျပာင္း" တဲ့.. "တစ္ရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္" တဲ့..
ဟုတ္ပါတယ္.. ဒီအတုိင္းေလး ပုိေနျမဲ၊ က်ားေနျမဲ ေနလုိက္တာပဲေကာင္းပါတယ္။
ဒီလို သက္ေတာင့္သက္သာ အေတြးေလး ေတြးမိလုိက္တာနဲ႔ ငါဘာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္
ျဖစ္ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ဆုိတဲ့ စိတ္ကလည္း အနာဂတ္တစ္ခုလံုးနဲ႔ ႏွလံုးသည္းပြတ္ေတြကိုပါ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားေစတယ္။
.
ငါဟာ တကယ္ပဲ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား?
ငါဟာ တကယ္ပဲ သာမန္ထဲက သာမန္ျဖစ္ေတာ့မွာလား?
ငါဟာ တကယ္ပဲ ထမင္းေလးတစ္နပ္စားဖို႔အတြက္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနရေတာ့မွာလား?
.
အဲဒီ့အေတြးနဲ႔ ေမးခြန္းေတြက ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ ပုိျပီး ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ပုိျပီး ရင္ဆုိင္ရခက္ခဲတယ္။
.
တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာၾကတယ္.. "မင္း လုပ္ကုိလုပ္ႏုိင္တယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ထားပါ" တဲ့..
တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာေတာ့.. "မင္းလုပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္တာေတြရပ္ျပီး လက္ေတြ႔ဆန္လိုက္စမ္းပါ" တဲ့..
ပတ္ဝန္းက်င္က အသံေပါင္းစံုေတြၾကားမွာ ရင္ဘတ္ထဲက အသံတစ္ခုကို နားေထာင္ၾကည့္ေတာ့
"သြားေတာ့ သြားခ်င္တယ္။ (လုပ္ခ်င္တယ္၊ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္) ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္တယ္" တဲ့..
.
ကုိယ့္ စိတ္ကူးထဲကအတုိင္း လုပ္ရမွာ.. ေအာင္ျမင္မႈခရီးကို သြားရမွာ ဘာလုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတာလဲ...
လမ္းခရီးက အတုိက္အခုိက္ေတြေၾကာင့္လား... ေထာင္ေခ်ာက္ေတြေၾကာင့္လား...
ျပိဳလဲက်သြားမွာေၾကာင့္လား... ျပန္မထႏုိင္ေတာ့မွာ စုိးတာေၾကာင့္လား..
.
အေနာက္ကို ေငးေစာင္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ စုိးရိမ္စရာမရွိေပမယ့္ ဘာမွ တပ္မက္စရာမရွိတဲ့ ေနရာတစ္ခု။
(တစ္နည္းေျပာရရင္ ဘာမွ အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုေပ့ါ)
အေရွ႕ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ ဆူးေတြ၊ ေျငွာင့္ေတြ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ.. အဲဒီ့အရာေတြရဲ႕ေရွ႕မွာေတာ့ ေရႊအတိနဲ႔ အဆင္းတဖိန္႔ဖိန္႔ေတာက္ေနတဲ့ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး..
ေနာက္တစ္ေနရာက သစ္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းလန္းေနတဲ့ အုိေအစစ္ေလး.. ေနာက္တစ္ခုက ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေနတဲ့ စည္ကားေနတဲ့ အရပ္ေဒသ..
(ကုိယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို ဦးတည္ျပီး သြားႏုိင္တယ္ေပ့ါ)
.
ဘဝအတြက္ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ အရပ္ေဒသေတြ ရွိေနပါရက္နဲ႔ ဒီလိုေနရာမွာပဲ ဘဝတစ္ခုလံုးကို အလဟသတ္ ကုန္ဆံုးေစမွာလား??
ဟင့္အင္း.. အဲဒီလိုေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး..
ဘဝဆုိတဲ့ တုိေတာင္းတဲ့ကာလတုိတုိေလးထဲမွာ စိန္ေခၚမႈေတြ... အခက္အခဲေတြ.. တုိက္ပြဲေတြၾကားထဲမွာ ကုိယ့္ဘဝရဲ႕ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္လို႔ ခံစားရတဲ့
အရပ္ေဒသကို ေရာက္ေအာင္ သြားလုိက္ခ်င္တယ္..
.
ပထမဦးဆံုး ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းကို လွမ္းလုိက္တယ္..
အရင္က ရွိခဲ့တဲ့ စုိးရိမ္ျခင္းေတြ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြေနရာမွာ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းေတြ၊ ရင္ခုန္ျခင္းေတြ..
.
ေသခ်ာပါတယ္.. အဲဒီ့ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျပိဳလဲက်ဦးမယ္.. နာက်င္ရဦးမယ္.. ပင္ပန္းရဦးမယ္..
ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကုိယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ကို ေရာက္ရမယ္..
အဲဒီ့စိတ္နဲ႔ပဲ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းေတြကို ထပ္လွမ္းလုိက္တယ္..
.
တစ္လွမ္း.. ေနာက္ တစ္လွမ္း.. ေနာက္ထပ္ တစ္လွမ္း..
.
(က်ေနာ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ထူးမျခားနားဘဝထဲကေန ရုန္းထြက္ျပီး ကုိယ့္ဘဝအတြက္ အဓိပၸာယ္ရွိမယ့္အရာေတြနဲ႔ ရွင္သန္ရပ္တည္ႏုိင္ၾကဖို႔ တုိက္တြန္းဆႏၵျပဳလုိက္ရပါတယ္)
______________
ေလးစားမႈမ်ားျဖင့္..
ေရႊညာေမာင္ (Focus Youth)
0 comments:
Post a Comment