စိန္ေခၚရာ

လူငယ္ေတြဆုိတာ အရာတိုင္းကို လုပ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားၾကတယ္။ သူတို ့မွာ ခြန္းအားေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေနေတာ့ လုပ္နိုင္စြမ္း ရွိတယ္လုိ ့လည္း ယုံၾကည္ၾကတယ္။ သူတို ့မသိတဲ့အခ်က္ကေတာ့ သူတို ့မွာ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ စဥ္းစားေတြးေခၚနိုင္မွု၊ ဆင္ျခင္နိုင္စြမ္းရွိ
မွုေတြဟာ ခြန္းအားျပည့္မွု၊ လုပ္နိုင္စြမ္းရွိမွု ဆိုတာေတြနဲ ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
လူနည္းနည္းပဲ စုမိတဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ လူမ်ားမ်ား စုမိတဲ့အခါျဖစ္ေစ လူငယ္ေတြက ေကာင္းတာထက္ မေကာင္းတာကို လုပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ စုေပါင္းမိတဲ့သူေတြဟာ တူညီတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိေနၾကေတာ့ စိတ္ေခၚရာေနာက္ကို အားလုံးလိုက္ပါသြားၾကတာေပါ့။ လုပ္ခ်င္တာကိုသာ ဦးတည္လုပ္လိုက္ၾကေပမယ့္ လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားေတြးေခၚနိုင္မွုေတာ့ လူငယ္ေတြမွာ နည္းသြားၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လာလည္းဆိုေတာ့ အတုေယာင္ေတြ လုပ္ေနၾကတာကို ျမင္တဲ့ လူေတြကဟာလည္း အစစ္အမွန္ထင္ျပီး တတ္ေအာင္ လုိက္သင္ၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ဘာလုပ္လုိ ့လုပ္မိေနမွန္း မသိခင္မွာတင္ လမ္းလဲြမွာ ေပ်ာ္ေမြ ့စြာ ေလွ်ာက္မိ သြားၾကပါတယ္။ ဒီလို မေကာင္း ႏြံထဲမွာ နစ္ျပီဆိုရင္ ျပန္တက္နိုင္ဖို ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူရပါတယ္။ ျပန္တက္နိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ျပန္အစားထိုးလို ့မရနိုင္ေတာ့ဘူး၊ သိပ္နွေျမာဖို ့ေကာင္းပါတယ္။
" လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ပင္ကိုယ္ စရိုက္ကို သိခ်င္ရင္ သူ ့ရဲ့ အားလပ္ခ်ိန္ကို ဘယ္လို အသုံးျပဳသလဲဆိုတာကို ၾကည့္ပါ " ဆိုတဲ့ ဆရာၾကီး ေအာင္သင္းရဲ့ စကားဟာ သိပ္မွန္ပါတယ္။ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ခဏတာ အေပ်ာ္အပါးေလးကို လုပ္လိုက္တာကို မေျပာလိုပါဘူး။ ေရွရည္
စဲြလုပ္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ လူငယ္တိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ ့က စိတ္ကို ခဏေလး အပန္းေျဖျပီး ကိုယ့္ရဲ့ ရည္မွန္းကို ျပန္စတင္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့ကေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို မရွိေသးေတာ့ စိတ္ကူးတက္ရာ လုပ္ေနတတ္ၾကတယ္။
မေကာင္းတာကို လုပ္မိတဲ့ အေလ့အက်င့္၊ အေလ့အထဟာ စဲြျမဲသြားဖို ့သိပ္လြယ္တယ္။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ မေကာင္းတာကို ေတြးမိေနတဲ့ စိတ္က အခ်ိန္အားျဖင့္ မ်ားေနတာေၾကာင့္ပဲ။ အစကေတာ့ ဒါေလးက လုပ္ရတာ လြတ္လပ္တယ္၊ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္နဲ ့
ေနာက္ေတာ့ ဒီအလုပ္ဟာ ကိုယ့္ရဲ့ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ။ ဒီ အလုပ္ေတြဟာ ေလာင္းကစားေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိနိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
လူငယ္တစ္ခ်ိဳ ့က်ေတာ့လည္း ဘယ္ခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ အလုပ္ေကာင္းေတြ လုပ္တာ ေတြ ့ရျပန္တယ္။ မိဘကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုေနတဲ့ သူေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ား ေတြ ့မိပါတယ္။ သူတို ့မွာေတာ့ အားလပ္ခ်ိန္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ရဲ့အရသာကို ခံစားသြားမိလို ့လား မသိဘူး။ အလုပ္လိုက္ရမွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္ေနၾကပုံပါ။
စာအုပ္ေကာင္းေလးေတြ ဖတ္ေနရသလိုေပါ့။ စာမ်က္ေတြ ေက်ာ္ဖတ္မိသြားမွာလည္း စိုးရိမ္ေနရတယ္။ ျပီးေတာ့ လုံး၀မဖတ္လိုက္ရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္မိတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ဖတ္ခြင့္ရဖို ့ဆိုတာ မၾကိမ္းေသေတာ့ဘူးေလ။ ဘ၀မွာလည္း ဒီလိုပဲ။ ေကာင္းတာကို လုပ္မိသြားတဲ့ လူေတြဟာ ဒီတန္ဖိုးကို သိသြားၾကတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မလုပ္လိုက္ရမွာကို ေၾကာက္ရြံ ့သြားၾကတယ္။
ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေနေတာ့ ေကာင္းတာေလးေတြ ေျပာတတ္သြားတာေပါ့။ ေျပာသမွ်လည္း စကားေကာင္းေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတာပဲ။ မေကာင္းတာမ်ား ေတြးမိ လုပ္မိၾကည့္ပါလား။ ေျပာသမွ် မေကာင္းတာခ်ည္း ထြက္လာေတာ့မွာပါ။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့သူ၊ မေကာင္းတာေတြး ေနတဲ့သူဟာ စကားေကာင္းေျပာဖို ့ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္။ ရွက္လည္း ရွက္တတ္ၾကတယ္။ သူတို ့နဲ ့ မတန္ဖူးလို ့ကို ထင္သြားၾကတာပါ။
ေကာင္းတာလုပ္ရမွာလည္း ရွက္ရ ေၾကာက္ရ၊ ေကာင္းတာေျပာရမွာလည္း ရွက္ရ ေၾကာက္ရနဲ ့ ေနာက္ဆုံး အယူအဆေတြ မွားယြင္းကုန္တာေပါ့။ အယူအဆမွားတဲ့သူနဲ ့ဆုံျပီး မိတ္ေဆြျဖစ္မိေတာ့ ေရာဂါပိုးလိုပဲ ကူးဆက္သြားပါတယ္။ စိတ္တူ၊ ကိုယ္တူေတြ မ်ားလာေလေလ စိတ္ေခၚရာေနာက္ကို အားလုံး လိုက္ေလေလပါပဲ။ လူငယ္ေတြမွာ ဒီေရာဂါပိုး ကူးဆက္ခံလိုက္ရတာ မ်ားတယ္။
စိတ္ေခၚရာကို လိုက္ေနရတဲ့တူတူ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို လိုက္နိုင္ၾကရမယ္။ ဒါအထူးလုပ္ယူဖို ့လိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ကို မေကာင္းတာ လုပ္ပါလို ့တိုက္တြန္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္မွု လုပ္နိုင္ရမယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ဒါကို မေကာင္းဘူးလို ့ေတြး
မိလိုက္တာနဲ ့ခ်က္ခ်င္း ျပင္နိုင္ဖို ့ပဲ လိုတယ္။ ျပီးေတာ့ အလုပ္ေကာင္းေလးေတြပဲ ေရြးခ်ယ္လုပ္ေနလုိက္ပါ။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္တာမ်ားေတာ့ မေကာင္းတာေတြ သူ ့အလိုလို နည္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ကလည္း ကိုယ့္ကို ပါေအာင္
စဲြမေခၚနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါဆို ကုိဟာ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ရဲ့ စီမံရာေအာက္ကို ေရာက္သြားျပီဆိုတာ မွတ္လိုက္ပါ။
ေအာင္ျမင့္ျမတ္
Credit: True Man