တစ္ခါတံုးက အမိ်ဳးသမီးတစ္ေယာက္က သူ႔သားေလးကို လက္ဆြဲၿပီး ဂႏၵီႀကီး
ဆီကို လာတယ္။
"ဂႏၵီႀကီး… ကၽြန္မသားေလး က အခ်ိဳေတြ သိပ္စားတယ္။ ကၽြန္မလဲေျပာတာပဲ…
မရဘူး။ ကေလးက စားၿမဲ စားတာပဲ။ အဲဒါ ဂႏၵီႀကီး ဆံုးမေပးပါအံုးရွင့္"
ဆိုၿပီး လာေျပာတယ္။
ဂႏၵီႀကီးက ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ "ေနာက္ တစ္လေလာက္ ေနမွ ျပန္လာခဲ့"လို႕
ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး နဲ႔ သူ ကေလး ျပန္
ေရာက္လာျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဂႏၵီႀကီးက ကေလးကို ၾကင္နာစြာနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီ း
"သားေလး…အခ်ိဳေတြ သိပ္မစားနဲ႔" လို႔ ရိုးရိုးေလးပဲေျပာလိုက္တယ္ ။
အဲဒီေတာ့ ကေလးေလး က ရႊန္းရႊန္းစားစား ျပန္ၾကည့္ၿပီး "ဟုတ္ကဲ့"
လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
အဲလိုနဲ႔ ကေလး အေမက "ဂႏၵီႀကီးရယ္ ဒါေလးေျပာတာမ်ား အရင္လတည္းက
ေျပာလိုက္ေရာေပါ့" လို႔ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဂႏၵီႀကီးက "ငါလည္း အရင္တံုးက အခ်ိဳေတြသိပ္စားတယ္…
ဒါေပမယ့္ အရင္တလက စၿပီး ငါအခ်ိဳေတြ မစားေတာ့ဘူး… ေရွာင္လိုက္ၿပီ…
ဒီကေလးကိုအခ်ိဳမစားနဲ႔ လို႔ ဆံုးမဖို႔ ဆိုတာက ငါက အရင္ဦးဆံုး
အခ်ိဳမစားတဲ့သူျဖစ္ရမယ္။"
ကဲ ... ဘယ္လိုလဲ သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ ... ပံုၿပင္ေလးကေၿပာထားတာေတာ့
ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ ... သူမ်ားကို ဆံုးမၿပဳၿပင္ေပးခ်င္ရင္
အရင္ဆံုးကိုကိုတိုင္လည္းၿပန္ဆံုးမၿပဴၿပင္ထားပို ့လိုအပ္တယ္ဆိုတာေလးကို
သိေစရံုပါပဲ။
Credit - Win Thu
ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths)
0 comments:
Post a Comment