ပညာသည္သာ

ေတာၿမိဳ႕ေလးမွာလည္း လုိအပ္ေနသလုိ ၿမိဳ႕ျပႀကီးေတြမွာလည္း လုိအပ္ေနပါသည္။ ဖေယာင္းတုိင္ အလင္းသည္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း သူ၏အလင္းသည္ တစ္ခန္းလံုး အလင္းေရာင္ေပးႏုိင္သည္။ ပညာသည္လည္း မည္မွ်ပင္ေဝငွ ကုန္ခန္းသည္ မရွိေပ။ ပညာေရးသည္ ဘဝေရွ႕ေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ေလာကတစ္ခုလုံးကုိ ပညာတန္ဆာ ဆင္ရေပသည္။

မိမိတို႔ႏုိင္ငံသည္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္ကုိ ၁၈၂၄ မွ ၁၉၄၈ ဇန္နဝါရီ ၄ ရက္အထိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ႔ကၽြန္ဘဝသုိ႔ က်ေရာက္ခဲ့ေပသည္။ ပညာတတ္သူအနည္းငယ္သာရွိၿပီး ထင္ရာစုိင္းေနသူႏွင့္ အသိ အျမင္မက်ယ္သူ ပညာမဲ့သူမ်ားျပားေနသည္။ ထုိအခါ ‘က်ားေရွ႕ေမွာက္လ်က္လဲ’ သလုိျဖစ္ေနသည္။ ပညာမဲ့သူ အမွားအမွန္မခဲြျခားႏုိင္ေသာကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ‘ႏြားကဲြ၍ က်ားဆဲြခံရ’ သလုိမ်ဳိးလည္း ႀကံဳခ့ဲဖူးသည္။ တစ္ခါႀကံဳဖူး ျပင္ဖုိ႔နားလည္၍ ယေန႔ေခတ္တြင္ ပညာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေစရန္ မူလ တန္းမွ အလယ္တန္းအထိ အခမဲ့ပညာသင္စရိတ္ျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ေထာက္ပံ့ေနသည္။ အခြင့္အေရး သည္အခ်ိန္ႏွင့္တစ္ေျပးညီျဖစ္၍ ပညာသေဘာ နားလည္ရန္လည္း အထူးလုိအပ္ေပသည္။

စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဘဝ၏ ပထမဆုံးခံယူခ်က္သည္ မိမိေရးသားေသာ စာသားထဲမွ စီးပြားေရး၊ လူမႈဆက္ဆံေရး၊ ပညာေရးကုိ စာဖတ္သူတုိ႔ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး အဆိုးျမင္အေကာင္းျပင္စိတ္ ရွိၿပီးဟု ၾကားသိေသာအခါ အံ့မခန္းဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မိပါသည္။ ယေန႔ေခတ္သည္ ပညာေခတ္ျဖစ္ေပ သည္။ ယေန႔သတင္းသည္ မနက္ျဖန္အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရန္ ေဖာ္ျပသည္။ မနက္ျဖန္ဟူေသာ အခ်ိန္သည္လည္း မကုန္ဆုံးသမွ် အေတြးအေခၚသစ္၊ ဉာဏ္ပညာသစ္၊ အသိဉာဏ္သစ္ေတြ ေပၚ ေပါက္ရန္ အထူးလုိအပ္ေပသည္။ ထုိအခါပညာသည္အလုိအေလ်ာက္ ေျပးဝင္လာသည္။

မည္သည့္လုပ္ငန္းမဆုိ အမွား-အမွန္၊ အဆုိး-အေကာင္း၊ အနိမ့္-အျမင့္၊ နည္းနည္း-မ်ားမ်ားဟူ၍ ရွိသည္။ ပညာသည္ အမွား-အမွန္ကုိ ေဝဖန္ပုိင္းျခားျခင္းဟု လကၡဏာျပေပသည္။ ပညာမတတ္လွ်င္ ခဲြျခားႏုိင္စြမ္းမရွိဘဲ မိမိထင္ရာကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုျဖင့္ ဦးတည္သည္။

ထုိအခါ အမွားေတြ႕သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးျဖင့္ ပညာတန္ဖုိးကုိ ရွင္းျပေသာအခါ ပညာဟူသည္ အလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ေသာအရာဟု ေတြးေတာမိေလသည္။

ေရွးအခါက ရြာတစ္ရြာမွာေတာေန ေတာင္သူဦးႀကီးမိသားတစ္စု ရွိေလသည္။ သူတို႔သည္လယ္ယာထြက္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေလသည္။ မိသားစုဝင္ေလးဦးရွိသည္။ သားႏွစ္ေယာက္ ရွိေလသည္။ ေမာင္ဘႏွင့္ေမာင္ျမတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ ေက်ာင္းထားေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ သားႀကီးေမာင္ဘမွာ ‘ပညာကုိေရွ႕ဥစၥာကုိေနာက္’ ဟုမသိေပ။ ေလာကအလယ္တြင္ ပင္ပန္းေသာေတာင္သူလုပ္၍ တစ္ထြာတစ္မုိက္အျမင္ျဖင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ တြင္ က်င္လည္ေနသည္။ ထုိအခါ ေမာင္ျမမွာ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေလးဘဝ ေရာက္ေနသည္။ မိဘမ်ားမွာ အသက္အရြယ္ႀကီး၍ သားသမီးမ်ားကုိ မေသခင္မိဘအေမြကုိေပးရန္ ပညာဉာဏ္စမ္းတစ္ခု ျဖင့္ေပးသည္။ ေတာင္သူဦးႀကီးသည္ သားႏွစ္ေယာက္ကုိ ထုိသုိ႔ေမးေလ၏။ တစ္ေန႔လုပ္အားျဖင့္ စပါး က်ည္တစ္ခုထဲတြင္ ဘယ္အရာႏွင့္တစ္ခန္းလုံးျပည့္ေအာင္ ဘယ္သူထည့္တတ္သလဲဟုေမးၿပီး ထည့္နိုင္သူကုိ ဥစၥာစည္းစိမ္ေပါႂကြယ္ဝစြာ ေပးမည္ဟု သားႏွစ္ေယာက္ကုိ ကတိေပးခဲ့သည္။

ေမာင္ဘသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ ပစၥည္းဥစၥာကုိ တပ္မက္ေမာသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ျပာျပာသလဲ အျပင္ဘက္မွ စပါးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပဲေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေကာက္႐ုိးေသာ္လည္းေကာင္း ထည့္ရန္ဆုံးျဖတ္ထားေလသည္။ ေမာင္ျမမွာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲဝင္၍ ဖေယာင္းတိုင္ကုိ ယူလာသည္။ ထုိအခါ အစ္ကိုေမာင္ဘသည္ ေမာင္ျမကုိ ေလွာင္ေျပာင္သည္။ ေတာင္သူဦးႀကီးသည္ သူ၏ သားႏွစ္ေယာက္ကုိ တစ္ၿပိဳင္တည္းေမးေလသည္။ ေမာင္ဘသည္ ေကာက္႐ုိးထည့္မည္ဟုေျဖၿပီး ေမာင္ျမသည္ ဖေယာင္းတိုင္ကုိကုိင္ကာ အလင္းျဖင့္ျဖည့္ရန္ စီစဥ္ပါသည္။ ထုိအခါပညာသည္ ညီအစ္ကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမာင္ႏွမေသာ္လည္းေကာင္း ပညာမတတ္လွ်င္ ႐ႈံးနိမ့္ရသည္။ ဖေယာင္းတုိင္ အလင္းသည္ ပညာ၏အလင္းဟုလည္း ေခၚႏုိင္ေပသည္။ ယခုေခတ္သည္ ထုိ႔ထက္အားၿပိဳင္မႈမ်ားလာသသည္ႏွင့္အမွ် ပညာအလင္းကုိ ရယူသင့္ေပသည္။ အမွား-အမွန္၊ အဆုိး-အေကာင္းဟူသမွ်ကုိ ပညာ ျဖင့္ခဲြျခားသည္။

‘ပညာေရႊအုိး လူမခုိး’ ဟူေသာ ဆုိ႐ုိးစကားသည္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာသူသည္ ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးအႏၲရာယ္ မလုံၿခံဳေပ။ သုိ႔ေသာ္ ပညာသည္ အတားအဆီးမရွိ။ မိမိသြားရာ ကပ္ကပ္ပါေစသည္။ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ သူတစ္ပါးအား ေပးကမ္းလွဴဒါန္းရာတြင္လည္း အနည္းအမ်ား ၾကည့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပညာသည္ အကန္႔အသတ္မရွိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းႏုိင္သည္။ ဥစၥာေပါႂကြယ္ဝရာမွ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေလာက္သည္အထိ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈရွိေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပညာသည္ ဆင္းရဲသည္မရွိ အစဥ္အၿမဲ ခ်မ္းသာေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားကုိ ဥစၥာအေမြထက္ ပညာအေမြသည္သာ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပသည္ဟု ေျပာလုိပါသည္။ ပညာ၏အလင္းသည္ အလားတူ ဖေယာင္းတုိင္အလင္းကဲ့ သုိ႔တစ္ေလာကလုံးႏွင့္ တစ္ကမ႓ာလုံးကုိ လင္းေစသည္။ ပညာေရးသည္ ယေန႔ေခတ္တြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ေျပးညီ ျမင့္တက္လ်က္ရွိရာ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးရွိစြာ အသုံးခ်တတ္ရန္ အထူးလုိအပ္ေပသည္။ ‘ပညာ ေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ’ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကုိ ၾကက္သြန္ျဖဴဥ ဥပမာစည္းလုံးၿပီး ေဒသအ သီးသီး၌ မိမိတတ္ေသာတာဝန္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာ အတတ္ပညာရွင္ႏွင့္ အသိပညာရွင္မ်ား စုစည္းၿပီးဖေယာင္းတိုင္ႏွင့္တူေသာ ပညာအလင္းျဖင့္ ကမ႓ာမွာျမန္မာေဟ့ဟု ေႂကြးေၾကာ္ႏုိင္ရန္ ေအာင္နန္းေျမက အစဥ္ထာဝရျပဳလ်က္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါသည္။

Credit: ေၾကးမုံသတင္းစာ

ကြ်န္ေတာ္သိ၊ကြ်န္ေတာ္တတ္၍ ေရးသားျခင္းမဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေလ့လာမိသမွ်ကို စာဖတ္သူမ်ားျပန္လည္ေလ့လာမိေစရန္ ျပန္လည္မွ်ေဝျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ပို႕စ္တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ မူရင္းေရးသားသူမ်ားကို အထူးေက်းဇူးဥပကာရတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths) Ph-09256480246