နံရံေပၚက ေကာ္ဖီ

နံရံေပၚက ေကာ္ဖီ
==========
က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ နာမည္ႀကီး ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဝင္ေသာက္ခဲ့ဖူးတယ္…။ အီတလီႏိုင္ငံရဲ ႔ အင္မတန္လွပေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ဗင္းနစ္ၿမိဳ ႔ အနီးက ၿမိဳ ႔တစ္ၿမိဳ ႔မွာေပါ့…။
က်ေနာ္တို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ေနစဥ္မွာပဲ လူတစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲဝင္လာၿပီး က်ေနာ္တို႔ေဘးက ခုံလြတ္တစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္ပါတယ္…။ သူက စားပြဲထိုးကို ေခၚလိုက္ၿပီး သူ႔အတြက္ ေကာ္ဖီ မွာလိုက္ပါတယ္…။
“ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္… တစ္ခြက္ကို နံရံေပၚတင္လုိက္ပါ…”
က်ေနာ္တို႔ဟာ သူမွာတာကို ၾကားေတာ့ အထူးတဆန္းအျဖစ္နဲ႔ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္… ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္သာေသာက္ၿပီး ႏွစ္ခြက္ဖိုးရွင္းသြားပါတယ္…။ အဲ့ဒီလူလည္း ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးလို႔ ျပန္သြားေရာ စားပြဲထိုးေလးက ‘ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ‘ လို႔ေရးထားတဲ့ စာရြက္ေလးကို နံရံမွာသြား ကပ္လိုက္ပါတယ္…။
က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လည္း အဲ့ဒီဆိုင္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာထိုင္ေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။ ေနာက္ထပ္ လူႏွစ္ေယာက္ထပ္ဝင္လာတယ္..။ ေကာ္ဖီ သုံးခြက္မွာတယ္…ႏွစ္ခြက္ကိုေသာက္ၿပီး တစ္ခြက္ကို နံရံေပၚတင္တယ္…။ ထုံးစံအတိုင္း စားပြဲထိုးေလးကလည္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ဆိုတဲ့ စာရြက္ကေလးကို နံရံမွာ သြားကပ္လိုက္ျပန္တယ္…။
အဲဒါေတြဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ခပ္ဆန္းဆန္းျဖစ္ေနေတာ့ ဇေဝဇဝါနဲ႔ပဲ က်သင့္ေငြရွင္းၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္…။
ရက္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တို႔ အဲ့ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ကို သြားထိုင္ျဖစ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္…။ က်ေနာ္တို႔ ေကာ္ဖီေသာက္ေနစဥ္မွာပဲ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအဝတ္အစားေလးေတြ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲ ဝင္လာပါတယ္…။ သူ႔ဘာသာ ေနရာလြတ္တစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့ နံရံကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္… ။ ေနာက္ .. စားပြဲထိုးကို လွမ္းမွာလိုက္တယ္…
“ နံရံေပၚက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္… “
စားပြဲထိုးေလးကလည္း အဲ့ဒီလူကို တစ္ျခားဧည့္သည္ေတြလိုပဲ တေလးတစားနဲ႔ မွာတဲ့ေကာ္ဖီကို ခ်ေပးပါတယ္…။ အဲ့ဒီလူလည္း ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံမေပးဘဲ… ဒီတိုင္းထျပန္သြားတယ္…။ က်ေနာ္တို႔ လည္း ဒီျမင္ကြင္းကို စိတ္ဝင္တစား အံ့ၾသစြာ ေငးၾကည့္ေနမိပါတယ္…။ စားပြဲထိုးေလးက နံရံက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဆိုတဲ့ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ကို ျပန္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး အမိႈက္ပုံးထဲ သြားထည့္လိုက္ပါတယ္…။
အဲဒီအခ်ိန္မွပဲ အားလုံးရွင္းသြားေတာ့တယ္…။ အဲ့ဒီၿမိဳ ႔သားေတြရဲ ႔ မရွိဆင္းရဲသားေတြအေပၚထားတဲ့ မခြဲျခားဘဲ တန္းတူညီမွ်အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ… က်ေနာ္တို႔မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြကိုေတာင္ မ်က္ရည္စို႔ေစခဲ့ပါတယ္…။
မရွိဆင္းရဲသားေတြရဲ ႔ အရွက္တရားကို အသိအမွတ္ျပဳ ငဲ့ညွာတဲ့ အေလ့အထေလးပါ…အတုယူဖို႔ေကာင္းပါတယ္…။ မရွိဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သိမ္ငယ္စရာမလိုပါဘူး… ။ ေကာ္ဖီ အလကား ေတာင္းေသာက္စရာမလိုပါဘူး..။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔အတြက္ စြန္႔ၾကဲထားတဲ့ ေကာ္ဖီေလးမ်ားရွိမလား ေမးေနစရာမလိုပါဘူး…။ နံရံကိုၾကည့္ၿပီး မွာလိုက္ရုံပါပဲ… ။ ေသာက္ၿပီးရင္ ထျပန္သြားလို႔ရၿပီ…။
အင္မတန္ မွန္ကန္တဲ့ လွပတဲ့ အေတြးအေခၚေလးပါ… သယ္ရင္းကိုယ္တိုင္လည္း အဲ့ဒီလို လွပတဲ့ နံရံေလးေတြ ျမင္ေတြ႔ဖူးေကာင္းေတြ႔ဖူးမွာပါ….။
ဒါမ်ိဳး အေလ့အထေလးေတြ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္လာဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လိုပါေသးတယ္…။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရဦးမွာပါ…။ အဓိက ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔စိတ္ဓာတ္ေတြေပါ့…။ သမၼတကေန သူေတာင္းစားအထိ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပင္ၾကရဦးမွာပါ…။ သမၼတက သမၼတ ပီသဖို႔လိုသလို … သူေတာင္းစားကလည္း သူေတာင္းစားပီသဖို႔လိုတယ္…။
ကမၻာမွာ ျမန္မာဆိုတာ အင္မတန္ယဥ္ေက်းတဲ့ …ေစတနာ သဒၶါတရားနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ လူမ်ိဳးပါ…။ ( အရင္တုန္းက ေျပာတာ) ခုခ်ိန္မွာေတာ့ စနစ္တက် အဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့အတြက္… က်ေနာ္တို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ မယဥ္ေက်းေတာ့ပါဘူး…။ က်ေနာ္တို႔ ႏွလုံးသားေတြမလွၾကေတာ့ပါဘူး…။ အားလုံးကိုဆိုေနျခင္း မဟုတ္ပါဘူး…။ အမ်ားစုျဖစ္ေနၾကတာကိုေျပာတာပါ။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၿပီး သူတစ္ပါးကို ကူညီဖို႔ထက္… ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သူတစ္ပါးကို စေတးဖို႔ ဝန္မေလးၾကေတာ့ပါဘူး… ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တိုင္းျပည္ကို စေတးဖို႔လည္း ဝန္မေလးၾကေတာ့ပါဘူး…။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တိုင္းျပည္မလဲ မ်က္သလူးဆန္ျပာ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္ေနပါၿပီ…။
စနစ္တက် အဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွလုံးသားေတြကို ျပန္လည္ လွပလာေအာင္ စနစ္တက်ပဲ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ယူရမွာပါ…။ က်ေနာ့တာဝန္က က်ေနာ္ရိုးသားဖို႔ျဖစ္ၿပီး သယ္ရင္းရဲ ႔ တာဝန္က သယ္ရင္း ရိုးသားရမွာျဖစ္တယ္…။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ရိုးသားၾကမယ္…စည္းကမ္းရွိၾကမယ္…ဆိုရင္… လွပတဲ့ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ …ျမင့္ျမတ္တဲ့လူမ်ိဳး … ေကာင္းျမတ္တဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေပၚလာမွာမလြဲပါဘူး…။ အသိတရားကိုယ္စီရွိၾကၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းမွ်ေဝၾကဖို႔… တိုက္တြန္းပါတယ္…။ ။
ဦးသုည … စကားလုံးဖလွယ္သည္…။
credit to>> ဦးသုည

ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths)