လက္ပံပြင့္ခ်ိန္.....

ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းသည္ႏွင့္ ေဆာင္းသည္ ခပ္ယို႔ယုိ႔ေလးခဲြခြာကာ ႏႈတ္ဆက္စျပဳလာသည္။ ညဥ့္နက္ပုိင္းႏွင့္ နံနက္ခင္းအေစာပုိင္းကလဲြ၍ အေအးဓာတ္သည္ ခပ္ေ၀းေ၀းသုိ႔ ေျပးထြက္စျပဳသည္။ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းဘက္မွာေတာ့ ေႏြဦးအႀကိဳ အပူဓာတ္ေတြက လိႈက္ခနဲ၊ လိႈက္ခနဲ။ မၾကာခင္ေတာ့ ပူအုိက္စပ္စပ္ေႏြရက္မ်ားကို ေခြၽးတလံုးလံုးျဖင့္ ျဖတ္ သန္းရဦးမည္။

ေႏြသည္ အပူေၾကာင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္မွန္ေသာ္လည္း ေႏြဦးအႀကိဳရက္မ်ားကေတာ့ ေၾကာက္စရာထက္ ခ်စ္စရာေကာင္းေန ေသးသည္ဟု ထင္ေလသည္။ ရာသီဥတုက လည္း ေျပာပေလာက္ေအာင္ မပူေသး။ အေအးဓာတ္ကလည္း ၀ုန္းခနဲထြက္မေျပးေသးသည့္အခ်ိန္ မမွ်တသည့္ ရာသီဥတုေလးေၾကာင့္ ေနရထိုင္ရသည္မွာ  သက္ေသာင့္ သက္သာရိွလွသလို ရြက္ေဟာင္းေတြေႂကြလုိ႔ ရြက္သစ္ေတြေလာင္းဖို႔ အားယူေန သည္မွာလည္း တစ္မ်ိဳးေလး လြမ္းစရာေကာင္းလွသည္။

အႀကိဳေႏြဦးကာလေရာက္လာၿပီဆိုလွ်င္ ေႏြႀကိဳအလွကို အေထာက္ အပံ့ေပးေနသည့္ အရာေတြထဲမွာ လက္ပံေတြရဲ႕ က႑ကုိလည္း ေမ့ထား ၍ ရမည္မဟုတ္ေပ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အညာမွာေတာ့ ယခုလုိကာလမ်ိဳးမွာ ရဲရဲေတာက္ လက္ပံပြင့္ေတြ အံုခဲေနသည့္ လက္ပံပင္အုိႀကီးေတြကို ေတြ႕ ျမင္ရမွာျဖစ္သည္။ ေႏြအပူကုိ အန္တုကာ ရဲရဲေတာက္ပြင့္လာ ၾကသည့္ လက္ပံပြင့္ေတြက ေနမင္းႏွင့္အၿပိဳင္ စူးရဲေတာက္ပေနသည္ မွာ အမွန္။ မိမိေနထုိင္ရာ ေတာင္သမန္အင္း၀န္းက်င္မွာလည္း ယခု အခ်ိန္ဆို လက္ပံေတြရဲရဲေတာက္ကာ ပြင့္ေနၾကပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ အင္းေျမာက္ဘက္ အင္းပတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ လက္ပံပင္ေတြ တန္းစီကာ ပြင့္ေနလုိက္သည္မ်ား အနီေရာင္အမိုးႀကီး မိုးေပးထား သည့္အလား။

ငယ္စဥ္ကေတာ့ လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ဆို ကေလးဘာသာဘာ၀ အင္မတန္ေပ်ာ္ရပါသည္။ ညေန ေနေရာင္ေအးၿပီဆိုလွ်င္ ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေတြ၊ ျခင္းေတာင္းေတြ ကုိယ္စီယူကာ အင္းေျမာက္ဘက္ တစ္ေၾကာက လက္ပံပင္တန္းႀကီးဆီ အေရာက္ေျပးၾက ပါသည္။ လက္ပံပင္နားမေရာက္ေသးခင္ ခပ္ေ၀းေ၀းကပင္ ရဲရဲနီလက္ပံ ပြင့္ေတြအံုခဲေနသည့္ လက္ပံပင္တန္းႀကီးေတြကုိ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အပင္နားေရာက္ေလ သူ႔ထက္ငါအရင္ေရာက္ေအာင္ေျပးကာ လက္ပံပင္ေျခရင္းဆီ အေျပးအလႊားသြားၾကသည္။

ေျမေပၚက်ေနသည့္ လက္ပံပြင့္ေတြက ေကာက္၍ပင္မႏုိင္ေသာ္ လည္း အပင္ေပၚကေန စၾကာေလးတစ္ခုလုိ ၀ဲကာေ၀့ကာ က်လာသည့္ လက္ပံပြင့္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္ေျပး၍ လုေကာက္ရသည္ကလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ လက္ပံပင္ေအာက္ ေႂကြက်ေနသည့္ ရြက္ေျခာက္ေတြေအာက္ တကြၽတ္ကြၽတ္ျမည္ေအာင္ ေျပး လႊားရင္း ေကာက္လုိက္ ေျပးလိုက္၊ ေျပးလုိက္၊ ေကာက္လုိက္ျဖင့္ ကုိယ့္အိတ္ေတြ၊ ျခင္းေတာင္းေတြထဲ လက္ပံပြင့္ေတြက အျပည့္အသိပ္ျဖစ္ လာသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေမာေျပနားရင္း လက္ပံပင္အျမစ္ေတြနား ေခတၱထုိင္ကာ လက္ပံပြင့္ဖတ္ေတြ၊ ၀တ္ဆံေတြကုိ ဖယ္ၾကသည္။ အလယ္က အူတုိင္ကုိထုတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကေတာ့ အိမ္က်မွ ပြင့္ဖတ္ေတြကုိ ဖယ္ေလ့ရိွသည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ ထို ပြင့္ဖတ္ေတြကုိ င႐ုတ္ဆံုေသးေသးေလးေတြျဖင့္ ထုေထာင္းလိုက္ပါက ခပ္ပ်စ္ပ်စ္အရည္ ေလးေတြ ရလာေလ့ရိွသည္။ ထုိအရည္ေလးေတြကုိဆီဟု သေဘာထား ကာ ေစ်းေရာင္းတမ္း ကစားၾကေလသည္။

ပြင့္ဖတ္ေတြ၊ ၀တ္ဆံေတြ ဖယ္ၿပီးလွ်င္ေတာ့ လက္ပံေတြကို ဆန္ေကာေလး၊ လင္ပန္းေလးျဖင့္ ေနျပၾကရသည္။ သံုးေလးရက္ေလာက္ ေနလွန္းၿပီးလွ်င္ေတာ့ လက္ပံေတြ မည္းမည္းေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္သြား သည္။ ထိုလက္ပံေျခာက္ေတြကို အိတ္သန္႔သန္႔ ထဲတြင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေျမအိုးထဲတြင္ျဖစ္ျဖစ္ မိခင္ျဖစ္သူ အိမ္ရွင္မေတြက ထုပ္ကာသိမ္းတတ္ၾက သည္။ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြက အိမ္ရဲ႕မီးဖုိခန္းထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ ေနရာယူလ်က္။

လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ေက်ာ္၍ အပူဒဏ္ကုိ အလူးအလဲခံရသည့္ ေႏြလယ္ကာလ ေရာက္လာၿပီလွ်င္ေတာ့ ၀မ္းကေလးေအးေအာင္ သီးစံုခ်ဥ္ရည္ဟင္းေလး ခ်က္စားတတ္ၾကသည္။ ထုိအခါဆိုလွ်င္ေတာ့ ေႏြဦးက ေကာက္ထားခဲ့သည့္ လက္ပံေျခာက္ေတြက အသံုး၀င္ပါေလၿပီ။ ဘူး၊ ခရမ္း၊ ပဲသီးစံုခ်ဥ္ရည္ဟင္းထဲ လက္ပံေခါင္းေျခာက္ေလးေတြ ေရစင္ ေအာင္ေဆးၿပီး ထည့္လုိက္လွ်င္ ျပည့္စံုသည့္ သီးစံုခ်ဥ္ရည္ဟင္း တစ္ခြက္ျဖစ္လာေလၿပီ။ ခပ္ထုပ္ထုပ္ကေလး စားရသည့္ လက္ပံေခါင္းအရသာက အသားဟင္းႏွင့္ပင္မလဲႏုိင္။ စား၍ ၿမိန္လြန္းလွသည္။

ငယ္စဥ္မူလတန္းဘ၀ကေတာ့ ေက်ာင္းေစ်းသည္အေဒၚႀကီး ေရာင္းသည့္ လက္ပံေခါင္းသုပ္စားဖူးသည္။ လက္ပံေခါင္း ေတြကုိျပဳတ္၊ ကတ္ေၾကးျဖင့္ ညႇပ္၊ ဆီခ်က္၊ ပဲမႈန္႔တုိ႔ျဖင့္ သုပ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ကေလးဆုိေတာ့ ေကာင္းတာ၊ မေကာင္းတာအပထား။ ၿမိန္ေရရွက္ေရ စားသည္ခ်ည္း။ အသက္နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ ကုိယ္တုိင္ လက္ပံသြားမေကာက္ျဖစ္ေတာ့။

မိခင္ျဖစ္သူကေတာ့ သူႏုိင္သေလာက္ေလး ေကာက္ထားသည့္ လက္ပံပြင့္ေတြႏွင့္ နီးစပ္ရာ အိမ္ နီးခ်င္းကေလးေတြ ေကာက္ေပး သည့္ လက္ပံပြင့္ေတြကုိသာ အ ေျခာက္လွန္းကာ ေႏြစာ၊ မုိးစာအ ျဖစ္ သိမ္းကာ ထုပ္ျဖစ္သည္။ လက္ပံေခါင္းခ်ဥ္ရည္ကေတာ့ စား၍ ေကာင္းေနတုန္းပင္။

လက္ပံေတြကိုယ္တုိင္ လုိက္ေကာက္ခဲ့ဖူးသည့္ ကေလး ဘ၀ဆိုသည္မွာ မေန႔တစ္ေန႔က လို စိတ္ထဲမွာ ထင္ျမင္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္။ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ကုိယ္တုိင္ သြားေကာက္ခဲ့စဥ္က ေရာက္ခဲ့ရ သည့္ လက္ပံပင္ႀကီးေတြဆုိ အ႐ုိးၿပိဳင္းၿပိဳင္း ခါးကုိင္းကုိင္းျဖစ္စျပဳ ၿပီ။ တခ်ိဳ႕အပင္ေတြဆုိ အကုိင္း ေတြ၊ အခက္ေတြ က်ိဳးကုန္ေလ ၿပီ။ အိမ္နီးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ကေတာ့ သူငယ္စဥ္က ေတာင္သ မန္အင္းအေနာက္ဘက္တြင္ လက္ပံပင္ေတြ တန္းစီစိုက္ေတာ့ ဒီလက္ပံေတြပြင့္တာ သူမီႏုိင္ပါ့ မလားဟု ေတြးဖူးခဲ့သည္ဟုဆို သည္။ အခုေတာ့ သူမေသးခင္ လက္ပံပင္တန္းဆီက လက္ပံေတြ ရဲရဲေတာက္ေအာင္ စပြင့္လာ ေတာ့ သူ႔ကုသုိလ္ကံ ေကာင္းလွ ေလျခင္းဟု ၾကည္ႏူးမိသည္ဟု ဆုိသည္။

လူ႔ဘ၀တစ္ခုကို ႏွစ္သက္ တမ္းအလိုက္ တြက္ၾကသည့္အ ခါ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) (၇၀)ဆုိသည္ မွာ အလြန္တရာၾကာရွည္လွ သည္ဟု ထင္ျမင္စရာရိွသည္။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ႏွစ္စာ၊ တစ္ႏွစ္တာ လွမ္းၾကည့္မည္ဆိုပါက ခဏေလးဆုိမွ တကယ့္ခဏေလး။ ေလးလ စီပုိင္းျခားထားသည့္ ဥတုသံုးလီ ရာသီစက္၀န္းလည္ပတ္ပံုက တကယ့္ကုိ ျမန္ဆန္လြန္းလွ သည္။ ေအးလုိ႔၊ ခ်မ္းလို႔ ေကာင္း တုန္း ေႏြက၀ုန္းဆုိေရာက္သည္။ ပူတုန္းေလာင္တုန္း မုိးက ျဗဳန္း ဆုိက်သည္။ မုိးစက္မုိးေပါက္ေတြ  ခုန္ေပါက္ေနတုန္း ေဆာင္းက ေ၀ါဆုိ ေရာက္လာျပန္သည္။ ဥတု သံုးလီေပါင္းေတာ့ တစ္ႏွစ္တဲ့။ ျမန္လုိက္တာ။ ထုိတစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ေတြေပါင္းစုလိုက္ေတာ့ တစ္ဘ၀ ဆုိတာ ျဖစ္လာသည္။ ျမန္ဆန္ လြန္းတဲ့ လူ႔ဘ၀။ တုိေတာင္းလြန္း တဲ့ လူ႔ဘ၀။

လက္ပံေတြ တစ္ခါပြင့္တုိင္း အသက္ေတြ တစ္ခါႀကီးလာခဲ့ၿပီ ဆုိတာကုိ ေမ့လုိ႔ေကာင္းေနခဲ့ သည္။ လက္ပံေတြ ေ၀ၿပီးရင္ ေႂကြရမည္ကို သိေသာ္လည္း လူ႔ ဘ၀ဆုိတာလည္း လက္ပံေတြလို ေ၀ခ်ိန္ၿပီးလွ်င္ ေႂကြခ်ိန္ေရာက္ လာမည္ဆုိတာကုိ သိလ်က္ႏွင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ရက္ေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ လူ႔ဘ၀ သက္တမ္းကို ပ်မ္းမွ် (၆၀) ျဖင့္ တြက္မည္ဆုိလွ်င္ မိမိေရာက္ေန သည့္ အရြယ္က ဘ၀သက္တမ္း တစ္၀က္ကုိ ေရာက္ေနေလၿပီ။ လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ႏွင့္ တြက္မည္ဆို လွ်င္ လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ေပါင္းအခါ ၃၀ ႀကံဳခဲ့ရၿပီ။ ေနာက္ထပ္လက္ပံ ပြင့္ခ်ိန္ မည္မွ် ႀကံဳခြင့္ရဦးမည္ မသိ။ ကုသုိလ္ကံႏွင့္လည္း အမ်ားႀကီးဆုိင္ေသးသည္။

လူက အဆိုးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳရသည့္အခါ လူ႔ေလာကႀကီး ကုိ သံေ၀ဂရတာလုိလို စိတ္ကုန္ တာလုိလိုျဖစ္တတ္သည္။ အ ေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳလာ လွ်င္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ထင္ သေလာက္လည္း မဆုိးလွပါဘူး ဟု ျဖစ္သြားတတ္ၾကျပန္သည္။ ထိုသုိ႔ျဖင့္ ေကာင္းလုိက္ဆုိးလုိက္  ေလာကဓံေတြၾကား သက္ျပင္း ေတြ အခါခါခ်ခဲ့သည္။ စိတ္ဆုိး လုိက္၊ ေဒါသထြက္လုိက္၊ ရယ္ လုိက္၊ ေမာလိုက္ျဖင့္ ရက္ေတြ၊ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကုန္သြားျပန္သည္။ ထုိသုိ႔ ထိုသုိ႔ ျဖင့္ လက္ပံပြင့္ခ်ိန္လည္း တစ္ဖန္ ေရာက္၍ လာခဲ့ျပန္ေလသည္။

7Days

Photo credit
ကြၽန္​​ေတာ္​သိကြၽန္​​ေတာ္​တတ္​၍​ေရးသားျခင္​းမဟုတ္​ပါ
ကြၽန္​​ေတာ္​​ေလ ့လာမိသမ်ွကိုစာဖတ္​သူမ်ားထံျပန္​လည္​မ်ွ​ေဝ​ေပးျခင္​းသာျဖစ္​ပါတယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​ပို႔စ္​တစ္​ခုခ်င္​းဆီအတြက္​မူရင္​း​ေရးသားသူမ်ားအားအထူး​ေက်းဇူးတင္​ဥပကာရတင္​႐ွိပါတယ္​။
ၿဖိဳး​ေလး(Myanmar Youth)ph.09791169860